به‌یاد دکتر سید محمدحسین مبین

دکتر ولی رستم‌زاده
رییس انجمن پزشکان عمومی آذربایجان غربی

دکتر سید محمدحسین مبین اهل تبریز بود؛ بنیان‌گذار آسایشگاه جذامیان تبریز.
زمانی که همه از جذامیان فرار می‌کردند، ایشان آسایشگاه جذامیان باباساعی تبریز را راه‌اندازی کرد و به‌صورت شبانه‌روزی در کنار آن‌ها زندگی می‌کرد.
روزی از ایشان سوال شد: «استاد، چرا به شما عنوان پزشک کفش‌دوز داده‌اند؟»
با خنده گفت: «خوب حتماً کفش می‌دوزم؛ به این جهت باید باشد.»

گویا ایشان مشکل تهیه کفش برای بیماران داشت. چون بیماران جذامی به‌علت معلولیت‌هایی که داشتند، نمی‌توانستند از هر اندازه کفش استفاده کنند. از طرفی به‌علت پیشرفت معلولیت‌ها و تغییرات در انگشت پاها، کفش‌ها باید پس از مدتی عوض می‌شدند.
استاد تعریف می‌کرد برای رفع این مشکل کفش‌دوزی یاد می‌گیرد و با همسرش خانم نشاط وثوقی (مادر جذامیان ایران) که همراه ایشان در خدمت جذامیان بود، تصمیم می‌گیرند کارگاه کفش‌دوزی در آسایشگاه راه‌اندازی کنند. شب‌ها این دو انسان بی‌نظیر قالب‌هایی را که روز آماده کرده بودند، تبدیل به کفش می‌کردند.
گویا آن زمان ۵۵۰ بیمار جذامی در آسایشگاه باباساعی تبریز خدمات می‌گرفتند.
جالب است وقتی استاد با همسرش که جزو اولین فارغ‌التحصیلان مامایی بود، آشنا می‌شود و تصمیم به ازدواج می‌گیرد، تنها یک شرط مهم برای ازدواج مطرح می‌کند. او می‌گوید: «وقتی با او پیمان زناشویی بستم، شرط ازدواج‌مان کمک به بیماران جذامی بود و او هم پذیرفت و ۲۰ سال در کنار من در کنار جذامیان زندگی کرد.»
ایشان در سال ۱۳۴۱ با بورس سازمان بهداشت جهانی برای آموزش علمی به خارج از کشور رفت و پس از مراجعت به کشور متخصص پوست شد (البته نه مثل الان زیبایی).
دکتر مبین علاوه بر پزشکی، در حوزه شعر و ادبیات هم فعالیت داشت.
ایشان ۶ مهر ۹۴ در سن ۸۸ سالگی درگذشت. پیکرش بنا به وصیت خودش در جوار همسر و همرزمش در گورستان وادی رحمت تبریز به خاک سپرده شد.
روانش شاد!