نامه اعتراض دبیر انجمن پزشکان عمومی ایران به رییس انجمن متخصصان پوست
دکتر شهریار خاقانی
دبیر انجمن پزشکان عمومی ایران
«لذا خواهشمند است ضمن رسیدگی به موضوع ترتیبی اتخاذ فرمایند که تخلفات انجمن پزشکان عمومی همچون انجمن جراحان عمومی در مراجع ذیصلاح قانونی رسیدگی و مورد صدور حکم مقتضی قرار گیرد.»
این بریدهای از نامه بلندبالای رییس انجمن متخصصین پوست ایران است که در آن علاوه بر اینکه انحلال انجمن جراحان عمومی را تایید میکند (و با توجه به پیشزمینهای که در متن نامه اشاره میکند، این انحلال را نتیجه فعالیت انجمن پوست میداند)، توصیه میکند با انجمن پزشکان عمومی ایران نیز بدینگونه رفتار شود و بزرگترین انجمن علمی گروه پزشکی کشور، انجمن پزشکان عمومی ایران، منحل گردد.
متن نامه بهطور آشکار نشان از پدید آمدن یک «نامدنیت اجتماعی» درون انجمن متخصصین پوست است.
در وضعیت نامدنیت اجتماعی هر فردی منافع و مصالح خود را بهعنوان مصلحت عمومی و ملی به جامعه تحمیل میکند و در صورتی که در این شرایط به اهداف خود دست نیابد، نسبت به گروههای مقابل رویکرد تخریبی و نابودگرانه مییابد؛ با این تصور که اگر ما به اهدافمان دست نیابیم، اجازه دهیم قدرت قاهری فرود آید و همه را نابود کند. آنچه در این شرایط بهحساب نمیآید، مصلحت عمومی و ملی جامعه و آنچه خطرناک است آسیبی است که در نهایت به خود آن جریان وارد خواهد شد.
باید اندیشید که آیا کارگردان این حرکت افراطی و صنفی تنها یک انجمن و هیات مدیره آن است که با جرات و جسارت بسیار در مقام قضاوت مینشیند و با یک رویکرد واپسگرایانه، در شرایطی که دولت و گروههای اجتماعی به رشد و گسترش انجمنهای مردمسالار برخاسته از درون مجامع صنفی مهر تایید زدهاند، با جسارت انحلال یک انجمن را تایید کرده و رای بر انحلال یک انجمن دیگر میدهد؟ در این صورت باید تاسف خورد از اینکه وقتی فرهیختگان این مرز و بوم نهادهای مردمسالار را برنمیتابند چه انتظاری است که طبقات دیگر اجتماعی در مقابله با رقبای خود به حذف فیزیکی روی نیاورند!
سابقه نهادهای برخاسته از درون مردم در کشور ما زیاد نیست و حرکتهای مدنی نیاز به تجربه در لایههای مختلف اجتماعی دارد. بنابراین هر از چند گاهی بروز رفتارهای غیرمدنی بعید نیست. در یک رفتار نامدنی همهچیز با تعصبورزی کور و منفعتطلبی پیگیری میشود و هیچ رویکرد تساهل و همراهی با گروههای دیگر وجود نخواهد داشت.
در یک رابطه غیرمدنی حقیقت «دیگری» را «من» تعیین میکند، اگر «دیگری» نپذیرد از «من» پیروی کند یک دشمن است و هر رفتاری مثل گستاخی، بیاحترامی، خشونتورزی (کلامی یا فیزیکی) و حتی بیاعتنایی که جزو رفتارهای نامدنی بهشمار میآید در برابرش رواست. متاسفانه بسیاری از رفتارهای نامدنی اشاره شده در نامه رییس انجمن پوست به چشم میخورد!
گاهی انجمنهای مردمسالار از هنجارهای مدنی فعالیتهای اجتماعی آگاهی ندارند و وزارت بهداشت نیز از ظرفیت نهادسازی لازم و کافی برای سامان دادن انجمنها برخوردار نیست، بنابراین جامعه نوپای مدنی که در جامعه پزشکی توسط انتخابات دموکراتیک شکل گرفتهاند عرصه فعالیتهایی خواهد شد که با مصلحتجوییهای صنفی و گروهی و شاید گاه هرج و مرج و قانونشکنی همراه میشود. همانگونه که خود این انجمنها گاه زمینهساز تجمعاتی هستند که قبل از اتخاذ رفتارهای مدنی صورت میگیرد. باعث افتخار است که انجمن پزشکان عمومی تا کنون از تمامی تلاش خود در اتخاذ رویکردهای مدنی استفاده کرده است و اعتراضهای در کف خیابان را شایسته جامعه پزشکی نمیداند.
بنابراین در توالی یک حرکت که در یک سر طیف آن حرکتهای فردی یا وابسته به افراد وجود دارد و در انتهای آن انجمنهای صنفی قرار گرفتهاند، یا به بیان امروزی در حال گذار از سنت به مدرنیته هستیم، میتوانیم شاهد اقدامات انجمن پوست باشیم که خود طی یک فرایند دموکراتیک شکل گرفته است اما در یک واپسگرایی به سنت خودکامگی، برای انحلال دیگر نهادهای دموکراتیک تلاش میکند و با فرض همراهی وزارت بهداشت، به دست داشتن در انحلال دیگر انجمنهای نیز افتخار میکند.
با توجه به مطالب پیشگفته، بهنظر میرسد اگر انجمنهای علمی و نهادهای تاثیرگذار دخالت نکنند، رویکرد فعلی انجمن پوست مبنی بر مبارزه با انجمنهای رقیب و تلاش برای حذف آنها، به انجمنهای دیگر همچون جراحان پلاستیک، گوش و حلق و بینی و… کشیده خواهد شد و تقاضای مکرر و متناوب «انحلال! انحلال!» آنها در گوش انجمنهای دیگر طنینانداز خواهد شد.
فراموش نکنیم در عصبیتها، کینهتوزیها، خشونتها و داد و فریادها ضارب و مضروب هر دو قربانی هستند.
منتشر شده در: روزنامه سپید