دکتر مهران قسمتیزاده
رییس شورای هماهنگی انجمنهای پزشکان عمومی ایران
مسلماً روز ۲۱ آبان ۱۳۹۵ را در آینده بهعنوان یکی از روزهای تاریخی حیات انجمن پزشکان عمومی به یاد خواهند آورد. در این روز ما اعضای شورای هماهنگی انجمنهای پزشکان عمومی سراسر کشور دور هم جمع شدیم تا در تداوم حرکت انجمن برای مقابله با محدودیتهایی که همکاران در عرضه خدمات سلامت دارند و فراهمسازی شرایط مناسبتر در فضای حرفهای پزشکان عمومی چارهای بیاندیشم و پس از آن در نشست حاشیهای شورا، میزبان عزیزانی بودیم که خود را از سراسر کشور برای عضویت در هیات مدیره انجمن یا قبول مسوولیت بازرسی و شرکت در انتخابات این انجمن نامزد کردهاند.
آنچه در این روز رخ داد بیش از یک نشست عادی معرفی انتخاباتی بود و شاید اصلاً نتوان آن را نشست انتخاباتی خواند. روز جمعه اعضای شورا متوجه شدند که بسیاری از داوطلبان دارای دغدغههای یکسانی با آنها هستند و نامزدها نیز متوجه شدند که در انجمن جا برای همه وجود دارد. جلسهای که عدهای در خوشبینانهترین حالت آن را مجالی برای رقابت و محلی برای رویارویی رقیبان پیشبینی میکردند به نشستی برای هماندیشی رفیقان تبدیل شد؛ نشستی که نشان از بلوغ فعالان صنفی انجمن داشت چه فعالینی که تاکنون در مرکز و در جایجای این کشور داعیهداران نمایندگی پزشکان عمومی بودند و چه آنانی که با اعلام نامزدی خود آمده بودند برای گرفتن گوشهای از کار و بر دوش گرفتن بخشی از بار به زمین مانده پیگیری مطالبات پزشکان عمومی اعلام آمادگی کنند.
در این روز بهیادماندنی آنچه همه تاکید میکردند لزوم به صحنه آمدن همه پزشکان عمومی برای تثبیت جایگاه طب عمومی در نظام سلامت کشور بود و همه باور داشتند که تبلور این حضور نامنویسی در سامانه عضوگیری الکترونیک انجمن پزشکان عمومی است.
همه باور داشتند که در نظام سلامت، پزشکان عمومی در همهجا حضور دارند و برای اینکه در این نظام موقعیتی مناسب و پایدار یابند فقط کافی است که دست به دست هم دهند.
اینکه انجمن باید از ظرفیتهای حضور پزشکان عمومی بهعنوان مدیران ردههای میانی و پستهای کارشناسی استفاده کند از نکاتی بود که سخنرانان در آن تاکید داشتند.
اینکه در زمینههای حرفهای مختلف از جمله پزشکان اورژانس و پزشکان خانواده روستایی و شهری پزشکان بار عرضه خدمات گوناگون را به دوش میکشند اما با این وجود با بیوفایی مسوولان و به دلیل سیستم ناکارآمد تحتفشار کار سنگین و دیرکردهای غیرقابل باور در پرداختیها هستند…
اینکه ناسپاسی مسوولان وزارت بهداشت در مقابل خدمات پزشکان درمانگر اعتیاد در زمینه این مشکل خانمانسوز سبب ایجاد ناامنی شغلی برای آنان شده است و باید برای رفع این محدودیتها چارهای اندیشید…
و اینکه نباید پزشکان عمومی را که یکی از ارکان یک نظام سلامت کارآمد هستند و تا کنون نیز بار بسیاری از مصائب این نظام را بدوش کشیدهاند نادیده گرفت…
و اینکه…
اما آنچه بیش از همه این روز را قشنگ و بهیادماندنی میکرد شور حضور فعالین صنفی پزشکان عمومی بود؛ شوری که اگر به بدنه جامعه پزشکی منتقل شود سبب به صحنه آمدن آنان خواهند شد و آن وقت است که هیچ تصمیمگیری در نظام سلامت نمیتواند نمایندگان پزشکان عمومی و منافع حرفهای پزشکان عمومی را که خوشبختانه با منافع جامعه همراستاست نادیده بگیرد و آن وقت است که تصمیمگیران نظام سلامت مجبور خواهند بود به گرد تمامی میزهای تصمیمگیری در نظام سلامت، برای نمایندگان پزشکان عمومی جا باز کنند.
با امید آن روز، بیایید در تحقق شعار «یک انجمن برای همه پزشکان عمومی» عزم خود را جزم کنیم و پاشنهها را بالا بکشیم.