انجمن پزشکان عمومی ایران پایگاه رسمی انجمن پزشکان عمومی ایران
Related Articles
دکتر ابوالفضل بهجو
رییس انجمن پزشکان عمومی شیراز
در اعلام تعرفه سال ۹۶ میزان افزایش سرانه پزشکان خانواده شهری ۱۰ درصد به نسبت سرانه سال ۹۴ است و سرانه سال ۹۵ نادیده گرفته شده است. شاید تصویب‌کنندگان این‌طور تصور کرده‌اند که این نحوه اعلام کردن سرانه و کاهش تعرفه‌های پزشکان خانواده زیاد به چشم نمی‌آید. پزشکان خانواده شهری هم فقط در دو استان فارس و مازندران هستند و صدای‌شان به‌جایی نمی‌رسد! شاید هم به‌خاطر بدهی که در نتیجه بی‌برنامگی حاصل از اجرای طرح تحول دامان دولت و بیمه‌ها را گرفته است، تصمیم گرفته‌اند تا با عدم افزایش سرانه پزشکان خانواده جبران مافاتی بر بی‌برنامگی ارایه خدمات و افزایش هزینه‌ها در طرح تحول بنمایند. ولی این‌جا چند سوال باقی می‌ماند:
مگر نه این است که اکثر کارشناسان اجرای نظام ارجاع مبتنی بر پزشکی خانواده را راهبرد اصلاحی نظام سلامت و طرح تحول می‌دانند؟ آیا سزاوار است که تنها نقطه امید نظام درمان را که همین اجرای نیم‌بند نظام ارجاع در دو استان پیشتاز است و این تنور به امید یک نگاه اصلاح‌گرایانه صرفاً و با همت پزشکان خانواده و تعداد اندکی مسوولین دلسوز و علاقه‌مند گرم نگاه داشته شده است، این‌چنین مورد بی‌مهری قرار دهیم؟
این سرانه تنها متعلق به پزشک خانواده نیست و متعلق به پایگاه سلامت است که حداقل یک دستیار و یک منشی و مخارج کامل یک پایگاه را شامل می‌شود و پزشکان خانواده تمامی حق‌الزحمه دستیار و منشی و مخارج را به امید نگاه منطقی مسوولان به دستورالعمل‌ها و قوانین بر اساس افزایش دستمزد قوانین اداره کار و تورم موجود در سال ۹۵ پرداخته‌اند. این‌که مسوولان سرانه ۹۵ را با یک سال تاخیر در سال ۹۶ اعلام کنند، آن هم با نادیده گرفتن دستورالعمل‌هایی که به‌صراحت اعلام کرده میزان افزایش سرانه سالیانه بر اساس تورم سالیانه و افزایش حقوق و دستمزد کارکنان افزایش می‌یابد، اصلاً قابل تصور هم نبوده است. آیا مشکلات مالی مربوط به بخش درمان و طرح تحول با حذف سرانه پزشکان خانواده این دو استان در سال ۹۵ حل و فصل می‌شود؟
برعکس، ما معتقدیم که دولت محترم و مسوولین برای برون‌رفت از معضل انباشتگی هزینه‌ها در بخش بهداشت و درمان، با نگاه راهبردی به قوانین برنامه و اجرا و تقویت برنامه نظام ارجاع و پزشکی خانواده و خرید راهبردی بر اساس گایدلاین و راهنماهای بالینی می‌توانند نظام سلامت و طرح تحول را از بن بست خارج نمایند و با دید عمیق و تحول‌گرایانه به هزینه‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها در این بخش، مانع بی‌تاثیری قوانین برنامه بشوند. باشد که این نوشتار اندکی مسوولین را به تفکر و تجدید نظر در سرانه پزشکان خانواده شهری وادار کند.
