دکتر محمدرضا جباری، عضو هیات مدیره انجمن پزشکان عمومی ایران و عضو هیات مدیره نظام پزشکی مشهد
سایت انجمن پزشکان عمومی ایران: مدتهاست که بحث از طب عمومی و مشکلات آن در محافل مختلف بدون جمعبندی و نتیجه مشخصی دنبال میشود، بهطوری که هر روز بر حجم این مشکلات افزوده شده و پزشکان عمومی بهعنوان سرمایههای ملی در پیچوخم این مشکلات در بلاتکلیفی و انتظار گشایشی هستند. در این رهگذر شاید بتوان این مشکلات و انتظارات را به شرح ذیل فهرست و آنگاه با اولویتبندی نسبت به تحقق آن توجه و اقدام کرد:
۱) اصلاح محدودیتهای صلاحیت حرفهای پزشکان عمومی با اختیارات حاصله از قانون مصوب مجلس در سال ۱۳۷۶ با حضور نمایندگان پزشکان عمومی
۲) تلاش و اقدام عملی برای اجرای طرح پزشک خانواده و نظام ارجاع با رفع نواقص موجود ایجاد تعامل سازندهتر و کارآتر با وزارت بهداشت در خصوص افزایش میزان بهکارگیری پزشکان عمومی در سیستم ارجاع بهویژه مطبهای خصوصی
۳) پیگیری جدی برای تدوین گایدلاینها که در آن تکالیف همه اجزای درمانی بهوضوح مشخص و سرلوحه پرداختهای بیمهای قرار گیرد. بر اساس مستندات و آمارهای جهانی بیش از ۷۰% بیماریها توسط پزشک عمومی قابلدرمان و پیگیری است و در این فرآیند بر اساس گایدلاینهای تدوینشده پزشک عمومی دروازه اصلی و اولیه ورود بیمار به چرخه درمانی است. در این چرخه ورود متخصصین به ویزیت بیمارانی که در صلاحیت پزشک عمومی است یا اولویت اقدامات تشخیصی و درمانی را رعایت نکنند، مجاز نبوده و حتماً از سوی کمیته خاصی رعایت الزامات آن مورد پایش و نظارت و سوال قرار گیرد.
۴) ورود به بحث تعدیل و معقولسازی ظرفیت پزشکی عمومی در دانشگاهها
۵) تعریف علمی فرآیندهای طبی مجاز برای پزشکان عمومی بر اساس روش توانمندسازی و دورههای مهارتی و بالینی مورد تایید و اعطای گواهینامه دارای اعتبار عملکردی، جهت پیشگیری از تعارضات حرفهای درون صنفی و بهکارگیری پزشکان عمومی در خدمات جانبی سلامت که میتواند توسط پزشک عمومی دورهدیده و صاحب دانش و تجربه لازم قابل انجام باشد؛ همانند امور زیبایی، هومیوپاتی و موارد مشابه مجاز براساس فرایندهایی که میتواند طبق بند ۱ پیگیری و تدوین گردد.
۶) ایجاد تسهیلات برای ورود بخشی از پزشکان عمومی که بیش از درمان به پژوهشهای پزشکی علاقهمندند به عرصههای پژوهشی و یا مراکز تحقیقاتی ممکن و تأمین بورسهای پژوهشی برای پزشکان عمومی که طرحهایی مطابق چشمانداز پژوهش بهداشتی درمانی کشور دارند.
۷) تهیه سازوکار مناسب برای بهکارگیری پزشکان عمومی در صنعت توریسم سلامت بخصوص در بخش ارجاع از خارج به داخل با تفاهمنامههای مشترک با سایر سازمانها در عرصه بینالمللی
۸) ایجاد سازوکار مناسب جهت اجرا و یا اعزام پزشکان عمومی برای دورههای کوتاهمدت بالینی (بهخصوص بهجهت ورود دانش تکنولوژیک طبی ناموجود در کشور) در مراکز معتبر جهانی
۹) مداخله موثر در خصوص حقوق پزشکان شاغل در بخشهای دولتی و خصوصی، بیمارستانها و درمانگاهها از جمله کارانه، حق محرومیت از مطب و سایر حقوق مزایا و تغییر مدرک دکترای حرفهای به دکترا و پیاچدی با توجه به حجم واحدهای گذرانده شده
۱۰) پیگیری محاسبه قسمت E &M کتاب ارزشگذاری نسبی خدمات برای پزشک عمومی نسخهنویس و محاسبه ضرایب k مناسب برای اعمال سرپایی در مطبها و اعمالی نظیر احیا که پزشک عمومی در اورژانس انجام میدهد.
۱۱) تلاش برای ارتقا علمی پزشکان عمومی در تمام فیلدها با محوریت انجمنها و مشارکت دادن در نظارت بر امور درمانی در فرآیند خود-پایشی به انجمنهای صنفی و علمی ذیربط
۱۲) پیگیری تصویب حداقل حقوق قانونی از جمله بیمه و بازنشستگی و دستمزد متناسب با شأن و تحصیلات پزشک عمومی در تمام بخشهای دولتی و خصوصی و خیریه و الزام تمام این بخشها به عقد قرارداد الزامآور قانونی، عادلانه و منصفانه
۱۳) تلاش در خصوص رفع مداخلات درمانی گروههای غیرپزشکی و پرهیز داروخانهها از فروش داروی بدون نسخه که بخش اعظمی از این مراجعین در حیطه ویزیت پزشک عمومی قرار دارند.
۱۴) افزایش حضور کمی و کیفی پزشکان عمومی در سطوح سیاستگذار و تصمیمساز حوزه سلامت و تلاش در جهت بهکارگیری پزشکان عمومی در سطوح مدیریتی
۱۵) پرهیز از استفاده ابزاری، شعاری و احساسی از پزشک عمومی و نگاه از بالا به پایین در عرصههای مدیریتی و تعیینکننده حوزه سلامت و اعتقاد و باور قلبی به توانمندی پزشکان عمومی بهطوریکه نمود عینی و عملی داشته باشد.