پزشکانی را که در حین خدمت آسیب دیدهاند دریابید!
دکتر مهدیار سعیدیان
تیرماه سال پیش بود که آن اتفاق افتاد. دکتر محسن قربانی، پزشک اورژانس شبکه بهداشت و درمان نیکشهر سیستان و بلوچستان، وقتی داشت با اتومبیل از محل خدمتش به سمت بم و بعد هم تهران حرکت میکرد، با گله شتر تصادف کرد. مهرههای چهار تا هفت گردنش بهشدت آسیب دید و فشار زیادی به نخاع وارد آمد که نتیجهاش از دست دادن حرکت اندامهای بدن و کوادریپلژی او بود.
سه روز در بیمارستان ایرانشهر که ICU و جراح مغز و اعصاب هم نداشت، بستری بود و کسی کاری نمیکرد. تا اینکه دوستان و همکارانش با توفان توئیتری که در فضای مجازی به راه انداختند، وزارت بهداشت را از وضعیت او مطلع کردند. یکی از شرکتهای هواپیمایی هم کمک کرد و دکتر را به تهران منتقل کردند و ۹۰ ساعت بعد از حادثه در یکی از بیمارستانهای تهران جراحی شد.
حالش خوب نبود. پنومونی کرد و حتی دو بار CPR شد؛ اما خدا خواست و زنده ماند و بعد از چند ماه دست چپش اندک نیرویی نشان میداد.
این بار پروفسور سمیعی به بالینش آمد و گفت درمانش زمانبر است و نیاز به اقدامات حمایتی کاردرمانی و توانبخشی دارد. دوستانش برای پیگیری درمان دکتر بهویژه کاردرمانی و سلولتراپی خواستند که او را به آلمان بفرستند، اما وزارت بهداشت ظاهراً قول پیگیری و تامین هزینهها را داده بود.
ولی مسوولان وزارتخانه بعد از مدتی و بهویژه با جریانهای اخیر اقتصادی و ارزی، زیر قولشان زدند و هر بار بهگونهای او و خانوادهاش را سر دواندند.
حال با گذشت بیشتر از یک سال از حادثه و در حالی که به روزهای پایانی زمان طلائی (golden time) درمان موثر دکتر قربانی نزدیک شده، همکارانش نگراناند و وزارت بهداشت سکوت پیشه کرده است.
چه نیکوست که سازمان نظام پزشکی تصمیمی قاطع برای حمایت از همکارانی که در حین خدمت دچار سانحه شدهاند و بهطورکلی پشتیبانی بیمهای از پزشکان تصویب کنند و وزارت بهداشت هم ملزم به حمایت از این همکاران شود.
پزشکان طبع بلندی دارند و دست نیاز بهسوی کسی دراز نمیکنند. اما این حداقل وظیفه نمایندگان انتخابی و انتصابی آنهاست که در هنگام اضطرار آنها را پشتیبانی کنند.
دکتر قربانیها و دکتر آرمانمهرها را تا دیر نشده دریابید…