به یاد دکتر نعمتالله مدیحی، پزشک پیشکسوت و مردمی کاشان
عبدالرضا مدرسزاده
سه روز پس از روز پزشک، دکتر نعمتالله مدیحی، پزشک پیشکسوت نامدار، در کاشان درگذشت.
شهرت و نام ماندگار ایشان در ۹ دهه از عمر خویش برآمده از خوی نیک و منش و روش درست انسانی و اخلاقی بود. حتی آنجا که او را بهدرستی به نام دوست و محرم راز سهراب سپهری میشناختند، این اخلاق و انسانیت او بود که خود را نشان میداد. زیرا همه میدانیم که سپهری در انتخاب دوست آن اندازه وسواس و دقت داشت که یاران نزدیک و همیشگیاش از تعداد انگشتان دست فراتر نبود و دکتر مدیحی این ظرفیت نیک را داشت که تنهاییهای سهراب را در گلستانه و مشهد اردهال آراسته و سرزنده نگه دارد.
این سابقه دوستی ایشان با سپهری البته در این سالها دهها مستندساز روانه خانه ایشان میکرد بهگونهای که در کمتر برنامهای که مربوط به تولد و درگذشت سهراب بود ایشان حضور نداشت.
اما آنچه مورد توجه ما در این گفتار است روش و منش مرحوم دکتر مدیحی در عالم پزشکی است که شایان تامل و درنگ بیشتر است.
نه اینکه اکنون جامعه پزشکی به وظایف خویش آشنا نباشد یا انساندوستی و مرهمگذاری را با سوداگری جابجا کرده است؛ اما اخلاق و رفتار دکتر مدیحیها تراز تنظیم رفتارهای همه ما پزشک و غیرپزشک تواند بود.
ممکن است گفته شود مدیحی عزیز در دهه ۳۰ درسخوانده و پزشک شده است. اگر امروز در بحبوحه عملهای جراحی بینی و گونه و لب زندگی و طبابت میکرد از گونهای دیگر بود.
اما از یاد نبریم که در همان دهه ۳۰ هم باب سوداگری و ثروتاندوزی بسته نبود و اگر آن روزها خرید زمین و ویلا در گرجستان یا انبوهسازی و… باب نبود. هزار کار و شیوه مغایر روش انسانمدارانه پزشکی و درمان بود که دکتر مدیحی با گریز از آنها به ورطه این شورابه وسوسهانگیز نیفتاد.
همینکه خانهاش را مطب قرار داد و همین خانه را از محله قدیمی شهر به جایی برتر و بالاتر نبرد و حوصله حرف بیمار شنیدن را هیچگاه صرف ذهنیتهای آلاف و الوف پسند نکرد و جمعه و شنبه طبابت را فرق نگذاشت و عابر کوچههای سادگی و تواضع بود، به معنی آن است که دکتر مدیحی و بسیار کسان چون او فریب زرقوبرق دنیا را نمیخورند و اجازه نمیدهند دنیا برایشان تصمیم بگیرد.
اینان لذت کسب رضایت بیمار دردمند از روستا آمده را با هیچچیز عوض نکرده و نمیکنند.
روح و جان اینان در دو جهان سراسر مینوی و فرخندگی و آمرزش و آرامش باد!
درباره دکتر مدیحی
دکتر نعمتالله مدیحی از معدود پزشکانی است که از میان مردم محروم محله «پشت مشهد» کاشان برخاست و در دبیرستان پهلوی آن دوران از سال ۱۳۱۸ دروس متوسطه را آغاز کرد و با موفقیت به دانشگاه تهران رفت و در عداد اولین پزشکان تحصیلکرده، علیرغم همه امکانات برای سکونت در تهران و رفتن به خارج از کشور، برای ادامه تحصیل و کار و کسب درآمد بیشتر راه دیگری را انتخاب کرد. او در سال ۱۳۳۲ با معلم فرهیختهای به نام سمیعی در تهران ازدواج کرد و برای خدمت به مردم محروم کاشان در آن سالهایی که پزشک نایاب بود به کاشان آمده و در میدانگاه آقا مطب خود را دایر کرد و پس از آن جنب اداره کشاورزی و نهایتاً در اتاق محقری متصل به خانه قدیمی خود در خیابان اباذر، بیش از ۶۳ سال بااخلاق خوش و ساده و بیریا بیماران را مداوا کرد و الحق که نسخههایش به لطف خدا و دانشش معجزه میکرد. او هیچگاه از محل زندگی خود جدا نشد و در بین مردم زیست و خدمت کرد و امروز هم پس از ۹۳ سال زندگانی سراسر خدمت بهسوی ابدیت رهسپار گردید.
منبع: کانال تلگرامی تاریخ دبیرستان ماندگار امام خمینی کاشان