انجمن پزشکان عمومی ایران پایگاه رسمی انجمن پزشکان عمومی ایران
Related Articles
دکتر مهران قسمتیزاده، عضو هیات مدیره انجمن پزشکان عمومی ایران و رییس نظام پزشکی لاهیجان
دیروز دکتر روحانی هنگام معرفی وزیر بهداشت به مجلس، در حالیکه در ابتدای سخنرانی خود چندین بار به تجلیل از جامعه پزشکی پرداخته بود، اما متاسفانه در بخشی از صحبت خود همانهایی را که مورد تجلیل قرار داده بود از خود رنجاند؛ اقدامی که از رییسجمهور دولت تدبیر بعید بود.
در شرایطی که به دلایل گوناگون، اعتماد ملی در تمامی سطوح جامعه دچار آسیب شده و بیاعتمادی در میان مردم نسبت به هم و نیز نسبت به همه نهادها و همهگونه مناسبات اجتماعی در حال افزایش است، اگر بنا بر اصلاح اجتماع داشته باشیم نباید بر مناسبات پایهای جامعه بتازیم. باید بدانیم اگر این آخرین سرمایهها را از دست بدهیم، دیگر چیزی نمیماند که بر پایه آن متحد شویم.
متاسفانه بهنظر میرسد جناب دکتر روحانی در هنگام ایراد نطق خود به بازتاب آنچه بر زبان آوردند توجه چندانی نداشتند و تصور نمیکردند از یکسو سبب آزردگی بخشی از سرمایه انسانی این کشور شده و از سوی دیگر به یکی از روابط اساسی درون جامعه (رابطه بیمار و پزشک) لطمه زدهاند.
اما اگر از سوی دیگر بخواهیم به گلایه دکتر روحانی از صنف پزشکان بپردازیم و بنا را بر توهین (که مسلما چنین قصدی نداشتند) نگذاریم و آن را فقط رهنمودی اصلاحگرانه قلمداد کنیم، باز هم باید بر ایشان خرده بگیریم که ایجاد تغییر در رفتار غلط بخش کوچکی از یک صنف پشت تریبون و آن هم با خطاب قرار دادن تمامی یک صنف میسر نمیشود؛ بلکه سبب میشود همان عده قلیل خود را پشت سد دفاعی آن جمعیت کثیر پنهان کنند.
البته اگرچه باید به دکتر روحانی در اعتراض به رفتار تفرعنآمیز عدهای از پزشکان که خود را تافته جدابافتهای از مردم میدانند حق بدهیم اما این امر سبب نمیشود که از ایشان گله نکنیم که مثال خوبی را برای توضیح این گلایه خود انتخاب نکردهاند؛ مثالی که در عمل، جایگاه باقی افراد تیم سلامت را کماهمیت جلوه میدهد و اعضای تیم را نیز به تداخل وظایف تشویق میکند.
در نهایت اینکه اگر قرار بر اصلاح و بهبود رابطه پزشکان با مردم و بیماران باشد، بهتر است به تغییر فرایندی بیاندیشیم که در آن تمامی دستاندرکاران سلامت- از بیمار گرفته تا همه ارایهکنندگان خدمات- خود را عضو یک تیم بدانند؛ راهی که تمامی نظامهای سلامت موفق دنیا در پیش گرفتهاند و متاسفانه این امر با وعظ و خطابه و پشت تریبون حاصل نمیشود و باید برای آن با حضور نمایندگان تمامی صاحبان فرآیند فوق برنامهریزی کرد.
و در پایان، بهنظرم آنچه دیروز در کلام دکتر روحانی جاری شد، اشتباه یک خطیب بود نه یک رییسجمهور! اشتباهی که از هر خطیبی میتواند سر بزند و قابل جبران است. کافی است پیش از اینکه این اشتباه به رابطه سیاستگذاران و جامعه پزشکی و نیز اعتماد ملی میان پزشکان و مردم آسیب جدی بزند، آن خطیب پا پیش گذارد و این بار در لباس ریاستجمهوری، این رابطه و اعتماد لطمهدیده را بازسازی کند.
