رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به اینکه ابلاغ ضوابط پوشش حرفهای کادر پزشکی به دنبال”مسلمان کردن افراد” نیست، گفت: بدون شک پوشش نامناسب در محیطهای بالینی و دانشگاهی مانع دستیابی به اهداف آموزشی و درمانی میشود.
به گزارش تسنیم، علی جعفریان، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس شیوه مدیریتی که دارد، پایان هر ماه گزارشی، ولو مختصر، ولی مفید، از اقدامات مدیدیتی خود اعلام میکند، براین اساس با پایان تیرماه، دهمین گزارش این جراح که امروز در منصب ریاست یکی از قدیمی ترین دانشگاههای کشور تکیه زده است در قالب گزارشی خطاب به همکاران و دانشجویان آورده است: ضوابط پوشش حرفهای دانشگاه که به تصویب شورای دانشگاه رسیده است در تیرماه طی نامه آقای دکتر امینی به عنوان مسئول دفتر رفتار حرفهای دانشگاه ابلاغ شد.
آنچه باعث میشود من هم در گزارش تیرماه از یک منظر دیگر به این دو موضوع بپردازم اهمیت مطلب و برخی برداشتهای نادرست از آن است. اینکه فرهنگسازی یکی از مهمترین وظایف اعضای هیأت علمی است کمتر مورد مناقشه است. همچنین، شمول فرهنگ بر عرصههای دینی، هنری، رفتار حرفه ای و فرهنگ عمومی نیز به نظر مورد قبول عموم جامعه دانشگاهی میرسد. آنچه در این میان محل بحث است نگاههای متفاوت به خاستگاه این ضوابط و هدف غایی از آنها است. قصد من در اینجا تبیین نگاه مدیریت دانشگاه به این مقوله مهم است.
شکی نیست که جامعه ما به عنوان یک جامعه مسلمان دارای چارچوب مذهبی مشخص است و این یکی از عوامل مؤثر در پس زمینه فرهنگی جامعه است. به این عامل هویت ایرانی را هم باید اضافه کرد و شاید برخی خصوصیات شرقی را. در برخورد با مقولاتی که به بحث فرهنگ مرتبط میشود نمیتوان فارغ از پس زمینهها و مبانی حرکت کرد. به موازات این موضوع قوانین و ضوابط موضوعه را نیز چنانچه در بخش نخست اشاره شد باید در نظر گرفت.
بدون شک تحقق فلسفه و روح حاکم بر ماده یک آییننامه ارتقاء، میتواند منشأ تحول بزرگی در جنبههای تربیتی دانشجویان باشد چراکه زمینه مشارکت اساتید در پرورش روحی روانی اجتماعی آنان را فراهم میکند. گرچه انتقاداتی به نحوه طراحی این ماده وجود داشته و دارد، اما اصل موضوع با نگاه فرهنگی کاملاً قابل دفاع است. اتفاقاً آنچه در دانشگاه به آن پرداخته شد تنظیم دستورالعمل به صورتی بود که تا حد امکان جنبههای مورد نقد را برطرف کند و از این ظرفیت در حد امکان برای تقویت تعهد و رفتار حرفهای که بخش مهمی از حوزه فرهنگ سازمانی ما است استفاده شود.
به همین جهت با رعایت الزامات مسلم شرعی در موادی که به این موضوع مرتبط هستند، دستورالعمل به نوعی تهیه شد تا دانشگاه حداکثر بهره را از مزایای این ماده ببرد. از انتقادات مکرر دوستان مشکل حضور در کلاس برای اساتید بود که در این دستورالعمل روشهای متعدد جایگزین دیگری از جمله مشارکت در ویزیتهای جهادی، کمیتههای اخلاق و برنامههای ترویج رفتار حرفهای پیشنهاد شده است.
بنابراین هیأت رئیسه دانشگاه در این بحث ضمن رعایت ضوابط بالادستی که آییننامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی است، تلاش کرد مصالح دانشگاه را در نظر گرفته و مسیر اجرای آن را تسهیل و هدفمند کند. ضمن آنکه به موازات این اقدامات نقطه نظرات اصلاحی در مورد آییننامه ارتقاء به طرق مختلف به مراجع ذیربط منعکس شده و خواهد شد.
ابلاغ ضوابط پوشش حرفهای کادر پزشکی”مسلمان کردن افراد” نیست
همین بحث در ضوابط پوشش حرفهای هم به نوع دیگر مطرح است. واضح است که هدف از تهیه و ابلاغ این ضوابط “مسلمان کردن افراد” نیست،گرچه اگر کسی بتواند افراد را به اسلام واقعی رهنمون شود بدون تردید کاری بسیار ارزنده و در مسیر رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم انجام داده است. در بحث پوشش هم حداقلهای شرعی که مورد توجه جامعه قرار دارد لازمالاجرا است اما تأکید ما در این ضوابط بر رعایت چیزی است که در محیط دانشگاه و بیمارستانها به لحاظ حرفهای ضروری است. به همین جهت در تدوین این ضوابط -که تهیه پیشنویس آن در دانشکده پزشکی بیش از یک سال به طول انجامید، با نهایت دقت بر اموری تأکید شده که در راستای رفتار و تعهد حرفهای است.
مشابه چنین دستورالعملهایی تقریباً در تمام محیطهای معتبر دانشگاهی وجود دارد (لینک مطلب) که در سایت دانشگاه هم به نمونههایی از آن اشاره شد. بدون شک پوشش نامناسب در محیط بالینی و دانشگاهی مانع دستیابی به اهداف آموزشی و درمانی است. امروزه در محیطهای کاملاً لائیک نیز این موضوع به صورت مختلف مطرح میشود. به عبارت روشن تر گرچه مبانی اعتقادی بسیار محکمی در مورد پوشش و حجاب در آیین ما وجود دارد و بسیاری هم به آن معتقدند اما آنچه در این ضوابط مورد تأکید است حد مناسب حرفهای در محیط دانشگاه و بالینی است.
سالها است که ما در این مورد با هم صحبت میکنیم که بعضی مدلها و لباسها برای دانشگاه مناسب است یا نه و این بحث ربطی به نگاه اعتقادی افراد هم ندارد، اما نتوانسته بودیم گامی در مسیر اصلاح آن برداریم. اکنون با مداقه بیش از حد که شامل ۶ ماه زمان پس از ارائه پیشنویس به شورای دانشگاه هم میشود، چارچوب معقولی تهیه شده است و من از همه دانشگاهیان اعم از اساتید، دانشجویان و کارکنان درخواست میکنم نسبت به آن حساس باشند و برای اجرای آن در محیط دانشگاه کمک کنند تا بتوانیم یک بار دیگر الگوی مناسبی از آنچه در این موضوع مورد نیاز است به جامعه ارائه کنیم.
طبعاً جامعه بیرون هم در این موضوع مانند سایر موارد ضوابطی دارد که باید اجرا شود و چنانچه اشکالی هم در آن باشد باید برطرف شود. مثال بسیار واضح ضوابط متفاوت در محیطهای مختلف، تفاوت سرعت مجاز در رانندگی در شرایط متفاوت است. هیچکس به اینکه سرعت مجاز در یک خیابان شهری و یک بزرگراه بین شهری متفاوت است اعتراض ندارد، گرچه ممکن است در مورد هر یک نظر متفاوتی داشته باشد. ضوابط تابعی از شرایط و پس زمینهها هستند و توجه به این دو همیشه ضروری است.
خبر ابلاغ ضوابط پوشش هم در سایت دانشگاه با استقبال کم سابقهای روبرو شد و بالاترین تعداد کامنت را در میان اخبار منتشرشده امسال داشت و این نشانگر حساسیت مجموعه دانشگاه به موضوع است. البته همان طور که برخی دوستان در نظرات خود نوشته بودند تنها مشکل دانشگاه پوشش افراد نیست و مشکلات خرد و کلان دیگری هم وجود دارد اما این نگرش که چون مشکلات دیگری وجود دارد فعلاً به هیچیک نپردازیم مساوی با انفعال و درجا زدن است. تلاش بنده و سایر همکاران اقدام برای اصلاح مشکلات در همه زمینهها است که به لطف خداوند بیتوفیق هم نبوده است و صد البته که هر یک از ما به اندازه توان و محدوده اختیارات خود مسئول و پاسخگو هستیم.
جعفریان: مدل «علف درمانی» در طب سنتی باطل و بیمحتواست
در ادامه رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره تغییرات مدیریتی در دانشکده طب سنتی نیز عنوان کرد: به دلیل درخواست آقای دکتر شمس اردکانی بر کنارهگیری از مسئولیت دانشکده طب سنتی و اصرار وی بر این موضوع روند انتخاب رئیس جدید این دانشکده اجرا شد و به انجام رسید.براین اساس ضمن تشکر از اعضای محترم هیأت علمی اولیه و ثانویه دانشکده طب سنتی به دلیل مشارکت ۹۰ درصدی آنان در این فرآیند، به دلیل اهمیت نگاه دانشگاهی به مقوله طب سنتی توجه دانشگاهیان را به عرایضی که در مراسم معارفه سرپرست جدید دانشکده بیان شد و در سایت دانشگاه منعکس شد جلب میکنم.
به طور خلاصه موضوع این است که طب سنتی در دو مقوله سبک زندگی و درمان دارای مباحثی است. دو نگاه کاملاً متضاد هم به این مدل طب وجود دارد که یکی مقدس و قطعی دانستن آن است با این استدلال که “چون بوعلی سینا گفته یا روایتی وارد شده است” و دیگری باطل و بیمحتوا دانستن آن که “علف درمانی است”.
آنچه در این بین وظیفه دانشگاه است بیان حقایق طب سنتی به زبان علمی است، یعنی تولید شواهد اثرگذاری یا بیتأثیری درمانهای پیشنهادی طب سنتی یا دستورات مربوط به سبک زندگی با روشمندی علمی. در این مسیر آنچه از ورای تاریخ طولانی طب سنتی ایرانی، امروز قابل استفاده است به صورت متقن و قابلاعتماد در اختیار جامعه قرار میگیرد و بدون شک به ارتقاء سلامت مردم کمک خواهد نمود و باعث میشود افراط و تفریط باعث آسیب دیدن این میراث ارزشمند نشود.